Gorputza, ikasketa eta esplorazio lurralde infinitu bat da, esanahi ugari eta irakurketarik zabalenak dituena. Ezagutza honek gure gorputzean aldaketak eragin ditzake, adibidez, gorputzean dauden tentsioen eta gorputzaren harmoniaren arteko oreka lortuz.

Mendeetan zehar, gizakiok dantza eta mugimendua birsorkuntza eta miresmen artistikoa ematen dituen gorputz arte gisa erabiltzeaz gain, komunitateko kideen eta gizartearen arteko lotura areagotzeko tresna gisa ere erabili izan dugu. Horrela, dantzak nortasun eta lotura zentzu sakonagoa sortzen laguntzen digu, bai maila pertsonalean bai sozialean. Finean, komunikatzeko bide bat da; izan ere, ahozko hizkuntzarik ez duen arren, pertsonak bere emozioak eta sentimenduak adieraz ditzake mugitzen ari den gorputzaren bidez.

“Horretarako, beharrezkoa da hutsunera irekitzea. Hutsunea sortu, hutsunera sartu, hutsunera itzuli.”

– Betina Weissmann

Gorputzaren esplorazio arloan egindako ibilbidean, zorte handia izan da niretzat dantzaren alorrean hainbat profesionalekin elikatzea: Iratxe Anza, Urs Staufer, Janet Cobas, Sophi Dubs, Sole Medina, Igor Calonge, Arantza Iglesias, Amancay Gaztañaga, Miren Saralegi, Jabier Melgizo, Helena Barquilla…

Izaki horietako bakoitzak zerbait berria aurkitzera gonbidatu nau, esperientzia bakoitza bakarra eta errepikaezina dela ohartzera, eta bereziki, nire buruari dantzaren diziplina kontserbadoreenek hainbeste urtetan ezarri dizkiguten forma eta arauak hausteko baimena ematea. Ongia eta gaizkia ezabatzera eta momentuan sortzen dena onartzera.

Horregatik, ematen ditudan tailerretan ez dago metodorik, ez dute banakoa profesional handi bihurtzeko formularik; tailerra, bat-bateko konnotazioagatik, bakoitzak ekartzen duena ereiten den lekua da, barreiatzen den bide bat marraztuz, pixkanaka sakonduz doana. Espazio irekia da, eta berrelikadura-zentroa banakako eta taldeko pultsuan dago, izakiaren premia ezkutua bultzatze aldera, haren gorputza mugimenduaren bidez esploratzeko.

Artea ez da apaingarria bakarrik, bizitza hobetzea baizik. Berez, bide bat da, aurreikus daitekeenaren eta konbentzionalaren irteera bat, auto-aurkikuntzarako mapa bat.

“Dantzan ari naizenean, eskaintza bat bezalakoa da. Nire burua dantzarako eskaintzen dut, nire sorbaldak dantzarako, nire ukondoak, nire eskuak, nire bizkarrezurra, nire belaunak, nire oinak, nire izate osoa, nire hezurrak, nire odola, nire esperientzia, nire mina. Dena berriz eskaintzen diot dantzari, eta esaten dizut: har ezazu, egizu nahi duzuna nirekin. Libra nazazu”.

– Gabrielle Roth

Taldea eta pertsona gorputzera joatera gonbidatzen ditut; zentzumenen pertzepzioa piztea, energia bizitzea, gure zentroa birkokatzea, etengabe aldatzen ari garela aitortzea, orekarekin eta desorekarekin jolastea, azalean, muskulaturan eta hezurretan, sentsazioetan, paisaietan oinarritzea. Bakoitzak bere dantza senti dezala. Eta, batez ere, arnasa hartzeko lekua ematea; arnasketa kontzientea erabiltzea, jaiotzen den mugimendu bakoitzari, pultsatzaile edo oszilatzaile, bizitza gehiago ematera bultzatzen duena.

Autokontzientzia hobetzea interesatzen zait, hortik abiatuta sortzen baita mugimendua. Konturatu nintzen dantzaren zati batek mugimenduan erabiltzen den alferrikako tentsioa askatzen irakasten duela. Behin hori ikasten duzunean, dantza egitea ariketa fisikoak kopiatu eta errepikatzearen nahiko desberdina den plazera bihurtzen da.

Niretzat, oso garrantzitsua da bakoitza, pixkanaka, koherentea izatea bere premiekin, presentzia fisikoa une oro txertatzea eta sentitzea. Kanpoko forma edo itxura bisualetik askatzea eta inguratzen gaituenarekin gorputz-elkarrizketa sentitzean zentratzea. Baimena ematea beren trebetasunei erreparatzeko, beren mugen ordez.

Eta ez ahantzi: Mugimendua gara.